Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Goloriado
rozpisana94
Effuniciak
Anetka
BlackLady

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Goloriado
rozpisana94
Effuniciak
Anetka
BlackLady

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Zacznę może od informacji, że mam 4 siostry i 2 braci. Tak, jest nas całkiem sporo. Ja jestem najmłodsza i chodź już wszyscy jesteśmy dorośli, zawsze będę 'małą Madzią' tak samo dla mamy jak i dla rodzeństwa. To właśnie od nich nauczyłam się o życiu najwięcej. Każde z nas ma zupełnie inną osobowość, pełno jest kłótni już od zawsze są i wiem, że nadal będą. Nic nie jest w stanie rozerwać więzi jaka nas łączy. To oni wprowadzili mnie w świat pięknej muzyki i filmów, do których wracam z sentymentem. To oni wyciągali mnie z tarapatów oczywiście nie mówiąc rodzicom, ale nie szczędząc mi przy tym krzyków i pogadanek. To od nich dostawałam najlepsze lekcje życia. Chociaż prawie wszyscy wyprowadziliśmy się z rodzinnego domu, niektórzy mają swoje rodziny, jednak przynajmniej raz w tygodniu zjeżdżamy wszyscy do naszego wspólnego domu. I wiem, że tak już zostanie. Wiem, że oni będą. "Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego" - zawsze tak było i będzie.

Zacznę może od informacji, że mam 4 siostry i 2 braci. Tak, jest nas całkiem sporo. Ja jestem najmłodsza i chodź już wszyscy jesteśmy dorośli, zawsze będę 'małą Madzią' tak samo dla mamy jak i dla rodzeństwa. To właśnie od nich nauczyłam się o życiu najwięcej. Każde z nas ma zupełnie inną osobowość, pełno jest kłótni już od zawsze są i wiem, że nadal będą. Nic nie jest w...

A więc chciałbyś wiedzieć, drogi Czytelniku, jak to jest mieć rodzeństwo? Jako doświadczona w tym temacie spieszę z odpowiedzią!

Zacznijmy od Ciebie, dobrze? Pewnie masz jakieś kompleksy. (Jeżeli nie – pozazdrościć. W takim wypadku wyobraź sobie, że jakiś masz.) Za duży nos? Odstające uszy? Krzywe łokcie? Zakładam, że niektórzy nawet nie zauważają tego, co Ci się w sobie nie podoba, ale Ty mimo wszystko chętnie byś to zmienił. Ale czy chciałbyś, drogi Czytelniku, zamienić się na ten przykładowy nos ze mną? Nie wiesz? Zależy, jaki masz nos – mógłbyś powiedzieć. A jeżeli perfekcyjny? Czy wtedy byś się zamienił? Zastanów się dobrze, drogi Czytelniku. Zważ, że mój (na potrzeby tego tekstu) perfekcyjny nos wcale nie musiałby wyglądać perfekcyjnie na Twojej czy czyjejkolwiek twarzy. Poza tym weź pod uwagę, że choćby cały świat utrzymywał, iż jest on idealny, ja mogłabym tego nie dostrzegać. Czy to obniżyłoby wartość mojego cudownego nosa? Może dopiero po zamianie dotarłoby do Ciebie, że nie jest on tak perfekcyjny, jak się wydawało.

Teraz już rozumiesz? W większości przypadków rodzeństwo jest jak kompleks. Jak odstające uszy, za duży nos. Nie lubisz go, denerwuje Cię, chciałbyś inne. Ale to część Ciebie. Rodzeństwa nie można skorygować u chirurga, więc zastanów się – czy naprawdę chciałbyś pozbyć się fragmentu siebie? Przecież jesteś sobą właśnie ze względu na wszystkie cząstki, które Cię tworzą. Nawet tę zołzę czy siusiumajtka z pokoju obok.

A więc chciałbyś wiedzieć, drogi Czytelniku, jak to jest mieć rodzeństwo? Jako doświadczona w tym temacie spieszę z odpowiedzią!

Zacznijmy od Ciebie, dobrze? Pewnie masz jakieś kompleksy. (Jeżeli nie – pozazdrościć. W takim wypadku wyobraź sobie, że jakiś masz.) Za duży nos? Odstające uszy? Krzywe łokcie? Zakładam, że niektórzy nawet nie zauważają tego, co Ci się w sobie...

Ja mam czworo młodszego rodzeństwa - trzy siostry i jednego brata. Moim zdaniem więź pomiędzy nami jest naprawdę niezwykła. Szczególnie pomiędzy moim bratem a mną. Moje siostry są o 7, 10 i 16 lat ode mnie młodsze, więc nie jest to już ta sama więź co z moim o rok młodszym bratem.
Razem z nim przeżyliśmy podróże w niezwykłe miejsca, a teleportem do nich była zasłona w łazience. Uczyliśmy się latać skacząc z dachu stodoły na siano i z parasolem z dachu traktora. Razem z dziećmi ze wsi pływaliśmy w rzece i chodziliśmy na majówki, bawiąc się przed nimi w chowanego (kryjówki obejmowały domy sąsiadów). Ujeżdżaliśmy krowy na polach. Budowaliśmy szałasy i wspinaliśmy się na drzewa. To są niezapomniane czasy. Pamiętam, ze mogliśmy sobie wszystko powiedzieć. Rzeczy, których nie powiedzielibyśmy ani rodzicom ani naszym najbliższym przyjaciołom. Znaliśmy siebie na wylot. Bywało, że kończyliśmy swoje myśli, albo w tym samym momencie mówliśmy to samo.:)
Jednak teraz ta więź powoli słabnie. O nią, jak o każdą inną, trzeba dbać. Nadal jest mi bardzo bliski, jednak już nie zwierzamy się sobie. Zbyt długo nie ma mnie w domu. Liceum, studia, praca wakacyjna - wszystko to z dala od domu.
Ale, powiem wam szczerze, że gdybym nie miała z kim porozmawiać o moich problemach i potrzebowałabym wsparcia, wiem, że mój brat stanąłby na wysokości zadania i wysłuchałby i w miarę możliwości pomógł. jest niewiele rzeczy, które wstydziłabym się mu powiedzieć.Kiedyś nie było ich wcale. Nadal jest między nami niepowtarzalna więź, choć słabsza niż kiedyś. Nie można jej porównać z żadną przyjaźnią, czy miłością. Więź między rodzeństwem jest niezwykła i jedyna w swoim rodzaju - "MISTYCZNA".:)

Ja mam czworo młodszego rodzeństwa - trzy siostry i jednego brata. Moim zdaniem więź pomiędzy nami jest naprawdę niezwykła. Szczególnie pomiędzy moim bratem a mną. Moje siostry są o 7, 10 i 16 lat ode mnie młodsze, więc nie jest to już ta sama więź co z moim o rok młodszym bratem.
Razem z nim przeżyliśmy podróże w niezwykłe miejsca, a teleportem do nich była zasłona w...

Mieć rodzeństwo - znaczy, że nigdy nie jest się samym. Zawsze, ale to zawsze, nawet jeżeli rodzeństwo się nie znosi ma w głowie myśl o siostrze lub bracie i wie, że nie jest samotne na tym świecie. Jest połączone niewidzialną nicią. Jednak tą relację jak każdą inną należy pielęgnować, aby nie wygasła i żeby nasze rodzeństwo - krew z krwi - nie stała się nieznajomą osobą.
Porównałabym, więź z bratem, opisując ją jedynakom jako najlepszą przyjaźń opartą na zrozumieniu, wspólnych doświadczeniach i miłości. Jest to jedyna osoba z którą pokrywają się wspólne przemyślenia z najmłodszych lat i wspomnienia z rodzinnego domu. Dlatego nawet jeżeli nie zawsze się rozumiemy to wspieramy się z całych sił.

Mieć rodzeństwo - znaczy, że nigdy nie jest się samym. Zawsze, ale to zawsze, nawet jeżeli rodzeństwo się nie znosi ma w głowie myśl o siostrze lub bracie i wie, że nie jest samotne na tym świecie. Jest połączone niewidzialną nicią. Jednak tą relację jak każdą inną należy pielęgnować, aby nie wygasła i żeby nasze rodzeństwo - krew z krwi - nie stała się nieznajomą osobą.
...

Iwona.
To imię długo widniało na starym linoleum małego pomieszczenia w naszym pierwszym domu. Niezmywalnym markerem drobnymi literkami napisałam imię siostry, które mimo swoich rozmiarów przez kilka lat rzucało się w oczy.
W umyśle dziewięciolatki zapaliła się żarówka, to był plan:

wpiszę imię siostry a to na nią padnie wina.

Tak też było.
Wina początkowo padła na siostrę, a ja dumna ze swojej chytrości triumfowałam z udanej złośliwości.

Na tym właśnie polega miłość rodzeństwa.
Początkowo pełna sprzeczności: raz jak papużki nierozłączki, a czasem jak pies z kotem.
Zawsze jednak lojalne wobec siebie.
To z rodzeństwem można było pozwolić sobie na ukazanie swojego prawdziwego JA, na bycie w stu procentach szczerym bez jakiejkolwiek kontroli.
Z rodzeństwem nie trzeba było się starać, ani zabiegać o znajomość; można było dokuczać, obrażać, przezywać, a mimo to było się razem i dalej można było liczyć na wspólną zabawę.

Mając już 29 lat z uśmiechem na twarzy przypominam sobie dzieciństwo.
Nasze wspólne zabawy, walki oraz przejmowanie rzeczy po sobie.
Mimo dużej odległości jaka nas teraz dzieli wiem, że na nie zawsze mogę liczyć; na ich wsparcie, pomoc oraz uśmiech - to właśnie ta mistyczna wieź porozumienia krwi, która jest między mną a moimi siostrami.

Iwona.
To imię długo widniało na starym linoleum małego pomieszczenia w naszym pierwszym domu. Niezmywalnym markerem drobnymi literkami napisałam imię siostry, które mimo swoich rozmiarów przez kilka lat rzucało się w oczy.
W umyśle dziewięciolatki zapaliła się żarówka, to był plan:

wpiszę imię siostry a to na nią padnie wina.

Tak też było.
Wina początkowo padła na...

Nie jest zasadą, że więzy krwi definiują bliskość między ludźmi. Zależy to według mnie od dwóch czynników- osobowości i charakterów rodzeństwa, a także, od wychowania.
Tak - mam rodzeństwo, prawda - nie przyjaźnimy się. I z całą pewnością nie obwiniam za to rodziców - starali się nas wychować najlepiej, jak potrafili. Wydaje mi się, że różnica charakterów stanowi główny powód tego, że rzadko siadamy razem do jednego stołu.
Jest za to kilka osób, które mimo że moimi braćmi czy siostrami nie są, są mi bardzo bliskie. I przekonany jestem, że to właśnie te osoby mógłbym utożsamić z powiedzeniem "za bratem w ogień"...

Nie jest zasadą, że więzy krwi definiują bliskość między ludźmi. Zależy to według mnie od dwóch czynników- osobowości i charakterów rodzeństwa, a także, od wychowania.
Tak - mam rodzeństwo, prawda - nie przyjaźnimy się. I z całą pewnością nie obwiniam za to rodziców - starali się nas wychować najlepiej, jak potrafili. Wydaje mi się, że różnica charakterów stanowi główny...

Jestem jedynaczką. W dzisiejszym świecie to nic niezwykłego, jednak w moim otoczeniu niespotykanego. Jakoś tak się złożyło, że moi rodzice, przyjaciele i najbliżsi znajomi mają rodzeństwo. Ja nigdy nie doświadczyłam tej więzi. Jednak mogłam jej się przyjrzeć z niemal każdej strony. Trudno powiedzieć czy jest uzależniona od więzów krwi, ponieważ widziałam rodzeństwa, które szczerze się nie znoszą (lekko mówiąc). Wiem, że większość braci i sióstr pozornie się nie znosi, a jak przyjdzie co do czego to w ogień za sobą skoczą. Niestety nie zawsze. Jednak jak to mówią: każdy wyjątek potwierdza regułę. Większość rodzeństw faktycznie łączy jakaś więź. Z mojego punktu widzenia magiczna. Nie wiem dokładnie na czym polega, ale z pewnością jest. Nieraz widziałam jak bliźniacy porozumiewają się jednym spojrzeniem czy gestem. Jak brat chroni małą siostrzyczkę (chociaż jest już dorosłą kobietą). Jak siostra śledzi każdy jego krok. Jak siostry stają się najlepszymi przyjaciółkami mimo różnicy wieku. To jest naprawdę piękne i szczerze żałuję, że nigdy nie byłam tego częścią.

Jestem jedynaczką. W dzisiejszym świecie to nic niezwykłego, jednak w moim otoczeniu niespotykanego. Jakoś tak się złożyło, że moi rodzice, przyjaciele i najbliżsi znajomi mają rodzeństwo. Ja nigdy nie doświadczyłam tej więzi. Jednak mogłam jej się przyjrzeć z niemal każdej strony. Trudno powiedzieć czy jest uzależniona od więzów krwi, ponieważ widziałam rodzeństwa, które...

Bardzo często tak właśnie jest. Bracia i siostry zawsze powinni się wspierać i z moich obserwacji wynika, że tak własnie jest. Jednakże zależne jest to od wieku i etapu życia, w którym się aktualnie znajdują. Pierwszym etapem jest dzieciństwo, w którym walczy się o uwagę rodziców, lepszy pokój czy największy kawałek ciasta. Ludzie wtedy są bardziej emocjonalni i inaczej do tego podchodzą. Sama jestem jedynaczką, lecz nieraz widziałam jak rodzeństwo mówiło do siebie, że się nienawidzą. A dlaczego? Bo mama kupiła dziewczynce droższy prezent, niż chłopcu. Ten etap przemija. Później starsze rodzeństwo stara się chronić to młodsze, zaś młodsze ma tych starszych dość standardowo, ale mimo wszystko są dla nich wielką inspiracją i w przyszłości chcieliby być tacy jak oni. Cała ta relacja rozszerza się, ciągle na inne pola i rodzeństwo wytwarza między sobą nierozerwalną więź, z którą powinni wytrwać do końca swoich dni pomagając sobie w tych najgorszych chwilach i wpierając w tych momentach chwały i glorii nie zazdroszcząc sobie, tylko ciesząc się tym szczęściem

Bardzo często tak właśnie jest. Bracia i siostry zawsze powinni się wspierać i z moich obserwacji wynika, że tak własnie jest. Jednakże zależne jest to od wieku i etapu życia, w którym się aktualnie znajdują. Pierwszym etapem jest dzieciństwo, w którym walczy się o uwagę rodziców, lepszy pokój czy największy kawałek ciasta. Ludzie wtedy są bardziej emocjonalni i inaczej do...